30 December 2011
Thailand is de nummer-1-bestemming voor digital nomads: het is er goedkoop, mooi en de bevolking loopt altijd met een glimlach rond. Toch is niet iedereen te spreken over dit land in Zuidoost-Azië.
Afgelopen zomer ontving ik een e-mail van Harry Romijn, die jaren in Thailand heeft gewoond. Hij had heel andere ervaringen met dit land. Voor de overzichtelijkheid heb ik deze genummerd. Hieronder lees je zijn mail.
Een land bekijken met toeristenogen is heel iets anders als er daadwerkelijk wonen.
- Weleens geprobeerd in Thailand een stuk land met een huis erop te kopen? ONMOGELIJK. Ja, op naam van je Thaise dame. En dan maar hopen dat ze je niet dumpt. Dit was Karel Noe overkomen. Hij is een Vlaming die in België met zijn Thaise is getrouwd. Het huwelijk staat niet in Thailand geregistreerd, want dan verliest zij o.a. het recht om land te bezitten, een bedrijf te hebben, enzovoort. Na acht jaar een bar te hebben gerund, moest Karel plotseling een zak geld betalen. Zijn ‘vrouw’ was die dag met een Thai getrouwd. Ze had zijn kleren in een plastic zak voor de deur gezet.
- En een appartementje kopen dan? Dat kan alleen als voor DAT PAND een vrijstelling geldt. En dan nog mag maar maximaal 40% in handen van buitenlanders zijn. Bovendien is de prijs voor buitenlanders fors hoger dan de prijs die voor de Thais zelf geldt.
- Een bedrijf beginnen kan alleen als je met 7 personen een BV opricht. Minimaal 51% moet in Thaise handen zijn en deze Thais mogen geen aandelen houden voor buitenlanders. De sanctie hiervoor is het confisqueren van de overige 49% en het land uitgezet worden.
- Stel je voor: je rijdt lekker op je scootertje, netjes met je helm op, en je wordt aangehouden door de politie. Waarom? Omdat ze je ogen niet konden zien achter het windscherm van je helm. Boete: 300 baht. De Thais betalen maar 200 baht, maar jij als farang hebt geld, dus dan moet dat kunnen.
- Een farang die een rechtszaak wint van een Thai? Heb ik in 17 jaar als eigen ondernemer zaken doen met dat land nog nooit van gehoord.
- Eten, drinken, kleding, openbaar vervoer: tja, dat is goedkoop mits je buiten de toeristengebieden bent.
- Appartement of huis huren: 30-90.000 baht per maand. HARTSTIKKE duur voor buitenlanders.
- Sta er in de taxi altijd op dat de meter wordt ingeschakeld en zorg dat de chauffeur de weg weet, want anders is een sightseeing tour inbegrepen.
- Nationaal park in. Toegang voor westerlingen: 200 THB. En in Thaise letters staat: 20 THB.
- Uit eten gaan met Thais: ze kwekken de hele tijd onderling in het Thais, totdat de rekening op tafel verschijnt.
- Met pensioen: er moet 65,000 THB per maand uit het buitenland binnen komen, anders wordt je retirement visa na één jaar niet verlengd. Heb je een appartement, auto enz. in Thailand, dan verkoop je die toch (voor een habbekrats)? Ieder jaar opnieuw diezelfde onzekerheid. Een handje losse bahts erbij en alle papieren zijn plotseling minder nodig. Hetzelfde geldt voor bedijfsverlenging, BTW en afdrachten voor vennootschapsbelasting.
Harry schept een beeld van een geldbeluste en corrupte bevolking, die erop uit is om buitenlanders een poot uit te draaien. Gelukkig wist hij ook met een positief punt te komen:
De wachttijd wordt in Nederlandse ziekenhuizen in weken uitgedrukt, maar in Thailand in minuten. De kwaliteit en kunde is minstens op West-Europees niveau in Bumrungrad International Hospital (behoort tot de top-10 medische bestemmingen ter wereld).
Om eerlijk te zijn vond ik Harry’s mail nogal negatief. Daarom heb ik getwijfeld of ik hem zou publiceren op dit blog. Maar goed: ik heb niet in Thailand gewoond [inmiddels wel: lees hier] en ben er slechts een paar keer als toerist geweest. Omdat er ongetwijfeld lessen uit Harry’s ervaringen te trekken zijn, deel ik zijn mail toch. Hoeveel je hieruit meeneemt tijdens je eigen reis of verhuizing naar Thailand, is natuurlijk aan jou.
Positief denken
Het mag duidelijk zijn dat ikzelf een positievere instelling heb. Een instelling waarmee ik op elke bestemming een leuke tijd beleef. Wat door sommigen de lelijkste stad in de Pacific wordt genoemd –Honiara– was voor mij een ideale bestemming voor mijn stageplek. Ik had leuke mensen om me heen en de mogelijkheid om ervandaan paradijselijke plekjes op de Salomonseilanden te bezoeken. Door me aan te passen en niet als expat maar juist als een local te leven, gaf ik ook weinig aanleiding tot afzetterij.
Ben jij het met Harry eens?
Wat zijn jouw ervaringen met Thailand? Heb jij ooit de verschillen mogen ervaren tussen op reis gaan naar een land en er wonen? Wat is jouw instelling in het buitenland? Laat hieronder je reactie achter of discussieer met andere bezoekers.
Foto: oksidor, Flickr