Mirjam Polman biedt ondernemers administratieve ondersteuning. En dat kan gelukkig op afstand – het liefst vanaf het Canarische eiland La Gomera. Daar willen we natuurlijk méér over weten!

Kun je iets over jouw werk vertellen?

Op twee manieren breng ik mijn brood op de plank. Aan de ene kant werk ik als virtueel assistent. Da’s een heel breed begrip, ik weet het, dus laat ik iets concreter zijn: ik verzorg onder andere online klantenservice en chat-support. Daarnaast doe ik de administratie voor een cateringbedrijf, een sportschool en verhuurbedrijf, doe ik DTP-werk voor een ontwerpstudio en verzorg ik de planning tussen zorgverleners en zorginstellingen.

Aan de andere kant werk ik als fotograaf. Of moet ik zeggen als wenskaartenontwerper? Hoe dan ook, ik maak foto’s die door online wenskaartenwinkels worden gebruikt. Ik krijg per verkochte kaart betaald en ben geregeld op pad om nieuw beeldmateriaal te schieten. Momenteel zijn 600-700 van mijn foto’s op wenskaarten terug te vinden. Ook heb zelf twee online platformen opgezet, waarmee ik zonder tussenpartij wenskaarten aan klanten kan verkopen: www.geendagzonderkaartje.nl en www.mycardforyou.com. Ze zijn nog nieuw, dus het balletje moet nog gaan rollen.

Hoe kwam je erop om virtueel support te leveren?

Na bijna 10 jaar als freelance fotograaf te hebben gewerkt merkte ik dat er minder opdrachten binnenkwamen. Na bedrijfsfotografie, reportages in vluchtelingenkampen in Sudan en productfotografie liep het langzaam terug met opdrachten en was ik steeds minder onderweg. De opkomst van goede én betaalbare digitale camera’s maakte van medewerkers binnen een bedrijf opeens tijdelijk fotografen. Achtergrond, inzicht en kennis maakte niet langer uit. Schiet er 1000 en er zit altijd wel een goede foto tussen…

Ik zette mijn zoektocht naar werk –brood op de plank!– voort en het maakte uiteindelijk niet uit wat voor werk het was. Vanuit mijn netwerk kwam de vraag of ik voor 24 uur per week in loondienst wilde komen werken als planner en projectmanager. Het waren werkzaamheden waar ik in het leven voordat ik fotograaf werd, mijn brood al mee had verdiend. Bekend terrein dus. Mijn zelfstandigheid leverde ik in en langzaam kwam ik in een keurslijf van vaste werktijden van negen tot vijf, met het rondje wandelen na de middagboterham en de laatste roddels bij het kopieerapparaat…. Ik merkte dat ik te lang zelfstandig was geweest, kon er niet aan wennen.

Soms kon ik een dag lospeuteren waarbij ik vanuit huis werkte. Mobieltje en laptop waren mijn bondgenoten. De projecten waren helder, de opdrachtgevers en externe partijen werden op tijd van informatie voorzien en ik had héél even, voor de duur van een dag, een beetje het gevoel van zelfstandigheid terug. Het versterkte mijn gevoel dat hier veel meer in zat! Vanuit deze positie ben ik gaan zoeken naar meer mogelijkheden.

In de winter ligt het werk van mijn man (duikinstructeur) stil en zijn we voor een maand naar een huisje in de heuvels van Andalusië vertrokken. Het werk ging mee. Het regelmatig vanuit huis werken was voor mij een doel geworden om mijn werkgever te laten zien dat een vaste werkplek op kantoor in mijn functie niet nodig was – en het bleek te werken!

Andalusie is prachtig. Het verblijf, de omgeving en het werken op afstand werkten verhelderend. Ik heb mijn eigen bedrijfsplan van fotograaf erbij gezocht, aangepast en verder uitgewerkt want ik was er inmiddels wel achter dat de vier muren, de koffie bij het kopieerapparaat en het verplichte ‘rondje om na de lunch’ niet mijn ding waren! Als fotograaf met de nodige DTP-ervaring en alle vaardigheden op het administratieve vlak zou ik als Virtueel Assistent bedrijven online kunnen ondersteunen. Grenzeloos. En zo ontstond Virtueel Support – administratieve ondersteuning op afstand.

Terug in Nederland heb ik nog twee maanden in loondienst gewerkt. Daarna ben ik in het diepe gesprongen en werk ik overal waar internet en telefoonbereik is.

Heb je een favoriete bestemming?

We zijn eens in de Landrover naar Zuid-Spanje gereden en pakten we daarvandaan de ferry naar La Gomera. La Gomera is één van de kleinere Canarische eilanden en is niet rechtstreeks met een vliegtuig te bereiken. Daardoor is er geen massatoerisme en is het pure Spaanse behouden. We hadden een week uitgetrokken om er te komen: per auto naar Cádiz en daarna bijna 58 uur met de boot vanwege de enorme afstand en de tussenstops op andere eilanden. In de reisperiode heb ik gezorgd dat ik geen dringende zaken had lopen en nam ik geen ad-hoc projecten aan. Mijn opdrachtgevers waren op de hoogte en het bijhouden van de mail, downloaden van opdrachten en versturen van uitgewerkt materiaal gebeurde steeds in de hotelkamer aan het eind van de dag.

Ja, werken in de avonduren, vaak tot middernacht is dan even door buffelen maar het voordeel was dat we overdag onze handen vrij hadden om de kilometers te maken. Het was tijdelijk, dus te overzien en ook inherent aan het leven van een digitale nomade.

Tijdens de bootreis had ik vrijwel geen internet maar werken in documenten op de laptop gaat probleemloos. Aangekomen op het eiland –met weer een goede internetverbinding– is het doorsturen van de bestanden naar de opdrachtgever een peulenschil. We zijn uiteindelijk vijf maanden op La Gomera gebleven.

Hoe is La Gomera?

Schitterend! Het is één van de westelijke Canarische eilanden dus de invloed van de Sahara is verwaarloosbaar. Het eiland is zó groen dat het het grootste regenwoud van Europa (laurierbos) herbergt. Je kunt er eindeloos wandelen en klauteren, want het eiland is één en al bergen en ravijnen. De mensen zijn erg relaxt en in de hoofdstad San Sebastián hangt een bijna Cubaans sfeertje. We hebben ons hart eraan verloren en willen daar dit jaar een paar maanden verblijven. Het is er enkele malen per dag misschien iets drukker omdat de ferry dan aanmeert, maar die loopt snel leeg en de bezoekers verspreiden zich dan over het eiland, waarna de rust wederkeert. Het is sowieso een dorp en geen stad; in vijf minuten zit je middenin de natuur. Een andere plek waar veel toeristen heengaan is Valle Gran Rey in het zonnige zuiden van het eiland. Vanwege de stranden en het aanbod van restaurants in die plaats komen we er graag, maar het is ons er te toeristisch om er te overnachten.

Behalve wandelen, sta ik graag op een SUP-board. En fotograferen blijft natuurlijk een grote hobby voor me. Veel van de foto’s die ik aan wenskaartensites verkoop, heb ik op La Gomera gemaakt. En met een man die duikinstructeur is, ontkom ik niet aan allerlei onderwateravonturen. Het naburige eiland El Hierro is trouwens ook een echte aanrader voor wie van duiken houdt. In het zuiden ligt een zee-reservaat, Mar de Las Calmas, waar niet mag worden gevist, dus je komt er enorme vissen tegen.

Wat doe je met je huis in Nederland als je op reis bent?

Wij hebben een appartement vlakbij Amsterdam dat we liever niet vijf maanden leeg laten staan. Via-via vonden we een oud-dorpsgenote die naar Canada was geëmigreerd maar nog steeds graag terugkeert naar Nederland. Na enkele gesprekken met haar hebben we de knoop doorgehakt en ‘het risico’ gewoon genomen. Bleek prima te gaan. Zo goed, dat we al afspraken voor de volgende keer aan het maken zijn. We kunnen prima met haar overweg en vertrouwen haar blindelings, dus er hoeven ook geen spullen in de opslag.

Wat vinden opdrachtgevers ervan dat je vanuit het buitenland werkt?

Het lijkt of er een sterk verband bestaat tussen de leeftijd van de opdrachtgever en de mate waarin hij of zij open staat voor mijn manier van werken. De ‘jonge garde’, de dertigers die zijn opgegroeid met computers en internet, vindt het helemaal geen probleem dat ik op afstand werk. Sterker nog, ze vinden het geweldig en het lijkt hun ogen te openen voor de locatieonafhankelijke aspecten van hun eigen werk.

Daarentegen zijn er wat oudere opdrachtgevers die het maar raar vinden dat ik werken en reizen niet van elkaar kan scheiden. Ik ben weleens een opdracht misgelopen omdat ik niet bij dat bedrijf op kantoor kon zitten, terwijl ik de werkzaamheden prima op afstand kon doen. Ook al was ik op dat moment wél in Nederland geweest, dan zou ik nog steeds de voorkeur hebben gegeven aan werken vanuit huis. Een opdrachtgever die in mijn nek hijgt werkt niet. Het is veel beter voor mijn productiviteit en creativiteit als ik in mijn eigen vertrouwde omgeving kan werken, op het moment van de dag dat mij het beste uitkomt.

Hoe goed kun je rondkomen van jouw werk?

Ik probeer altijd te zorgen voor ‘meerdere paardjes in de race’ die de basis vormen in mijn inkomsten: langlopende projecten, de maandelijks terugkerende werkzaamheden voor een aantal bedrijven, mijn beeldmateriaal wat ik heb weggezet in een wenskaartenlijn en waarvan ik maandelijks de licenties ontvang.

Dit zorgt voor een zekere mate van rust. Als er een maand minder opdrachten zijn ben ik niet blij maar is er niet meteen paniek in de tent. Daarnaast ben ik altijd op zoek naar nieuwe, andere of ad-hoc projecten. Sommige projecten groeien uit tot een langlopend samenwerkingsverband, andere trekken bij nader inzien een té grote wissel op mijn eigen plan waardoor ik zelf besluit om er niet verder mee te gaan.

Het is niet altijd makkelijk – maar niemand heeft mij dat ooit beloofd. Het is hard werken met het zoeken naar nieuwe opdrachtgevers, het online netwerken, het zorgen dat je in beeld komt en in het geheugen blijft hangen. En ja, soms is het stil en maak ik mij zorgen. Echt. Maar het geeft zoveel voldoening en energie als het allemaal lukt.

Een goede internetverbinding is het belangrijkste – daardoor kan zelfs de Landrover mijn kantoor worden en ligt de wereld feitelijk aan onze voeten.