Volgens de doorzichtigheids- of corruptieperceptie-indexen is de lijst van de meest corrupte naties ter wereld gerangschikt in dalende volgorde (CPI). De minst “transparante” naties zijn dus die welke bovenaan staan. De landen onderaan deze lijst hebben echter de minste corruptie en de hoogste transparantie, waardoor zij de minst corrupte landen ter wereld zijn.

De meeste van de vijf minst corrupte landen zijn Scandinavisch, wat een terugkerend kenmerk is. Wanneer de top vijf wordt geëxtrapoleerd, komen andere Europese landen zoals Nederland en Luxemburg, alsook Canada en Singapore, voor in de top 10 van minst corrupte landen.

Omdat dit kleine land op het punt staat een economische schok te ondergaan door een infusie van handel, is Luxemburg voor mij van belang. Grote bedrijven overwegen om hun Europese basis van Londen naar Luxemburg te verplaatsen nu de laatste stappen van de Brexit tegen het einde van dit jaar vorm beginnen te krijgen. Investeerders voelen zich aangetrokken tot deze natie, niet alleen vanwege haar piepkleine omvang en stabiele politieke en rechtssystemen, maar ook vanwege haar schijnbare neutraliteit in internationale gebeurtenissen. Voor bedrijven die op zoek zijn naar een Brexit-drama-vrije zone, is Luxemburg de ideale omgeving.

Gezien de omvang van Luxemburg wordt het duidelijk dat de meeste van deze “minst corrupte landen” een relatief kleinere bevolking hebben, wat mij doet veronderstellen dat minder mensen gelijk staat aan minder problemen.

Of misschien staat minder mensen gelijk aan meer overheidscontrole. Als inwoner van Dhaka, ‘s werelds meest tumultueuze plaats, heb ik uit de eerste hand de verwoesting kunnen zien die een enorme bevolking kan aanrichten in het dagelijks leven. Hoe meer mensen er zijn, hoe meer middelen er nodig zijn, wat leidt tot alles van verkeersknelpunten tot elektriciteit- en watertekorten. Daarom zijn de regeringen die minder mensen onder hun hoede hebben, gedoemd te bloeien.

Duitsland, het Verenigd Koninkrijk (naar ik aanneem niet voor lang meer) en Noorwegen zijn andere EU-landen die even laag scoren op het gebied van corruptie. Het geval van Noorwegen is zeer intrigerend. Om te beginnen is Zwitserland het land dit jaar voorbijgestreefd naar de vijfde plaats, en er zijn beschuldigingen geuit dat er een “corruptiewolk” over het land is neergedaald. Noorwegen is op de ranglijst gezakt als gevolg van de belastingontwijkingspraktijken van het Noorse telecombedrijf Telenor en de beschuldigingen van corruptie in de visserijsector.

Het land heeft zelfs de bijnaam “meest corrupte land van Scandinavië” opgeplakt gekregen. Een ander echt verontrustend verhaal dat past bij de verslechterende Noorse ellende is het verband tussen Statoil, de oliemaatschappij die eigendom is van Noorwegen, en de reeds falende oliesector in Angola.

De VS is een van de weinige eervolle vermeldingen op de lijst, en komt binnen op nummer 18 en overtreft zowel Japan als Frankrijk. Volgens geruchten zou de positie van de VS het volgende jaar kunnen dalen als het kabinet van president Trump onder de loep wordt genomen (wat niet in aanmerking is genomen voor de huidige lijst). De VS zouden het volgende jaar wel eens met kritiek te maken kunnen krijgen, omdat er ook geen presidentsverkiezingen zijn geweest.

U zou er verstandig aan doen de minst corrupte landen als potentiële investeringshubs te beschouwen wanneer u naar de wereld kijkt. Corruptievrije gebieden zijn voordelig voor het bedrijfsleven, maar ook voor het toerisme. Als deze landen corruptiebestrijding probleemloos kunnen maken, stap dan in! Corruptie bestrijden is altijd vervelend, dus doe mee! De top 5 van minst corrupte landen ter wereld is hieronder weergegeven:

Zwitserland

Zwitserland heeft de reputatie brandschoon te zijn en wordt al lang beschouwd als een voorbeeld van moreel gedrag. Omkoping van welke aard dan ook is in het land categorisch verboden, en het wetboek van strafrecht gaat zelfs zo ver dat het een misdaad is. De grootste fout in de Zwitserse ecologie is dat het hoofdkwartier van de FIFA er is gevestigd, en de meeste Zwitsers hebben naar verluidt bedenkingen bij de heersende eliteklasse van het land.

Deze heersende klasse lijkt een systeem te promoten dat is gecreëerd voor hun succes en niet goed is voor iedereen. Meer en meer Zwitsers ontwikkelen een wantrouwen jegens hun superieuren, en de duistere verrichtingen van hun privé-bankrekeningen kunnen verontrustend zijn, maar dit zijn slechts kleine puntjes in een voor het overige stabiele natie.

Zweden

Deze Scandinavische natie, een parlementaire democratie en constitutionele monarchie, eindigde dit jaar op de derde plaats, maar Finland versloeg het land daar. Veel deskundigen denken dat de ineenstorting van Zweden te wijten is aan de wankelende bedrijfstitels Telia en Ericsson.

Zonder twijfel is dit nog steeds een natie met een van de beste levensstandaarden ter wereld, evenals een eersteklas openbare gezondheidszorg en onderwijs, en daarom, met uitzondering van een paar hikjes in de particuliere sector, tolereert het geen corruptie op welk niveau dan ook. Zweden heeft zelfs een speciale anticorruptie-eenheid en men kan gerust zeggen dat openheid een belangrijke plaats inneemt in de Zweedse ideologie.

Finland

Finland daalde een punt in zijn CPI-score sinds 2016, maar slaagde er toch in om zijn corruptie laag te houden, met een tweede plaats achter Denemarken en Nieuw-Zeeland. In 2016 kwamen een aantal corruptiezaken aan het licht, waaronder het omkopingsschandaal rond een ex-narcotica-officier. Finland kent meer systeemcorruptie dan een diepgewortelde kwestie als politieke of grootschalige corruptie, aldus de Duitse waakhond Transparency International, die de lijst samenstelt. Geen enkel land kan echter een perfecte transparantiescore van 100 halen en elk land kent bepaalde vormen van corruptie.

Het land is zo goed als volledig vrij van corruptie als maar mogelijk is, maar toch kan er af en toe sprake zijn van een kleine vorm van corruptie (zoals bij de voormalige politieagent).

Denemarken

Denemarken, de zuidelijke buur van Noorwegen en de viervoudig verdedigende kampioen van de prijs voor de minst corrupte natie, deelt de eerste plaats met Noorwegen met een CPI van 90. Hoewel het land nog steeds bovenaan de lijst van 176 landen staat, is de totale CPI van het land gedaald ten opzichte van de hoge score van 92 van enkele jaren geleden. Denemarken bevindt zich in een neerwaartse spiraal, die moet worden rechtgezet als het zijn toppositie volgend jaar wil behouden. Onlangs kwam een aantal ministers onder vuur te liggen omdat ze weigerden hun externe inkomstenbronnen bekend te maken.

Het Deense volk voert een strikt nultolerantiebeleid ten aanzien van corruptie, en sommige van zijn leiders zijn zelfs zo ver gegaan om de daling van de Deense CPI-score te betreuren, wat bemoedigend is. Het geeft aan dat de Denen bereid zijn het voortouw te nemen in de strijd om hun natie vrij van corruptie te maken.

Nieuw Zeeland

Acht van de tien jaar daarvoor stond Nieuw-Zeeland bovenaan de lijst van minst corrupte landen ter wereld, maar dat veranderde vorig jaar nadat de Panama Papers de dubieuze Saudische schapen transactie en het Skycity casino aan het licht brachten. Omdat Nieuw-Zeeland jarenlang de lijst aanvoerde met een hoge CPI-score, lijkt het erop dat het land zelfgenoegzaam was geworden (net als Denemarken nu).

In 2015 stond de particuliere sector op de vierde plaats, toen de tekortkomingen van de sector aan het licht begonnen te komen. Sindsdien heeft de regering talrijke maatregelen genomen, waaronder nieuwe wetten tegen omkoping en het witwassen van geld. Het land heeft ook het Verdrag van de Verenigde Naties tegen corruptie geratificeerd en zijn uitleveringsprocedures herzien.

Persvrijheid, toegang van het publiek tot officiële informatie, grondrechten en een gebrek aan corruptie zijn enkele van de factoren die zijn gebruikt om deze ranglijst op te stellen. Deze landen hebben grotendeels aan deze eisen voldaan, en het is een indrukwekkende prestatie om een lijst van 176 landen aan te voeren. Transparency International waarschuwt er echter voor dat zelfs de landen met de beste staat van dienst niet genoeg doen om corruptie te bestrijden (zoals het geval is met de meeste andere landen dan Nieuw-Zeeland).