De afgelopen drie weken heb ik mijn zomervakantie in Turkije gevierd. Op de voor mij klassieke manier -met de backpack op mijn rug- heb ik een aan ‘verplichte’ en minder bekende hoogtepunten bezocht. Het was al met al een heerlijke vakantie, waarin ik veel inspiratie heb opgedaan voor o.a. dit blog.

Turkije blijkt een prima bestemming voor backpackers, met veel hostels van redelijke tot goede kwaliteit. Wie een beetje op de centen let, kan betrekkelijk goedkoop leven en van € 20 of minder per dag goed rondkomen. Ook biedt vrijwel elke jeugdherberg en ieder hotel gratis wifi, wat werken vanuit dit land goed mogelijk maakt. Hieronder een lijst met de dingen die mij het meest bij zullen blijven van Turkije.

1. Istanboel
Ik ging met hooggespannen verwachtingen naar Istanboel. Vrijwel iedere Turkije-ganger die ik sprak, vond Istanboel de mooiste stad die hij of zij kende, met Praag als goede tweede. Ben ik het met hen eens? Ja en nee. Aan de ene kant staat het centrum stampvol met de mooiste monumenten en deden de oevers van de Bosporus me aan de luxe strandwijken van Sydney denken, maar aan de andere kant ontbreekt het aan groene zones en is het verkeer een ware hel. Daarnaast zweette ik peentjes, omdat de temperatuur in augustus de 35 graden bereikte. Geef me nog even de tijd om de stad op me in te laten werken.

2. Kebab
Een broodje warm vlees met een plukje sla, een paar uienringen en wat tomaat. Iedereen had dit kunnen verzinnen, maar het zijn de Turken die deze snack tot haute cuisine hebben verheven. Voor een Ișkender kebab, met yoghurt- en tomatensaus, kun je mij midden in de nacht wakker maken.

3. Backgammon
Het kopje thee in de namiddag, dat in Turkije heiliger is dan in het Verenigd Koninkrijk, liet ik meestal aan me voorbij gaan. Ik ben meer een koffieleut. Maar het spel dat dit theekransje begeleidt, blijkt erg verslavend. Backgammon combineert strategie en geluk en is makkelijk te leren. Maar om zo snel te spelen als de Turken, moet ik nog heel wat backgammonervaring opdoen!

4. Cappadocië
Wie Turkije goed wil leren kennen, maakt tijd voor een bezoek aan Cappadocië. In het centrum van het land gelegen, betekent dit een busrit van 10 uur vanuit Istanboel. Cappadocië is het gebied van mysterieuze ondergrondse steden en de bekendere feeënschoorstenen, geërodeerde lavaformaties waarin kerken, huizen en restaurants zijn uitgehouwen (zie foto hierboven).

5. Busnetwerk
Moet je ergens heen binnen de bebouwde kom of de regio? Pak dan de dolmuș, een minibus met een ritprijs tot 2 euro. Voor de langere afstanden beschikt Turkije over een indrukwekkend busnetwerk. De touringcars zijn hypermodern en voorzien van entertainment systems die we normaalgesproken alleen van intercontinentale vluchten kennen. Ook zijn een stewardessen die water, cake en koffie of thee rondbrengen. Het enige wat er op aan te merken valt is de uitblijvende communicatie bij een tussenstop. Halen we alleen passagiers op of staan we nu twintig minuten stil? Kan ik naar de wc of rijdt de bus dan met mijn backpack weg?

6. Straatkatten
Waar je ook gaat of staat in Turkije, je kunt altijd op gezelschap van katten rekenen. Je komt ze middenin Istanboel tegen, maar net zo goed op het platteland of een rustig strand. De Turken lijken het geen probleem te vinden en behandelen hun katten met liefde en respect. Op elke straathoek staat een bakje met kattenbrokken of water. Spectaculair zijn de Van-raskatten, vernoemd naar het enorme meer in Oost-Turkije. Deze hebben een halflange witte vacht en hebben groene of blauwe ogen. (Voor wie het nog niet doorhad: ik ben een kattenliefhebber.)

7. Efesus
Eén van de best bewaard gebleven steden van het Romeinse Rijk. Zelfs als je niets met geschiedenis hebt, voel je je hier als een kind in een snoepwinkel. Ik verbaasde me over bijna intact gebleven straten, huizen en openbare gebouwen en besefte hoe nietig we eigenlijk zijn.

8. Natte straten
Tijdens mijn reis bracht ik drie dagen in Çirali door. Dit is een stoffig plaatsje aan de zuidkust van Turkije. Zó stoffig dat de eigenaren van kraampjes, winkels en restaurants de weg langs hun zaak constant besproeien. Het vreemde is dat ik dit later ook in de steden zag gebeuren, op straatklinkers of asfalt dat niet stoffig of vies was. Bijgeloof?

9. Ayran
Toen mijn vader in een ver verleden nog de rode pakken karnemelk kocht, dacht ik nooit dat ik er verslingerd aan zou raken. Misschien komt dat door de Hollandse keuken. Het Turkse equivalent van karnemelk, ayran, smaakt echter prima. Vooral bij een kebab of een gözleme, een soort van pannekoek gevuld met bijvoorbeeld aardappelen, spinazie of kaas.

Hieronder nog wat foto’s van mijn reis.

Foto’s: eigen collectie